विद्येचा उपयोग

             विद्येचा उपयोग 

               एके काळी बोधिसत्व मृगकुळामध्ये जन्मला होता तो मृगविद्येत अत्यंत निपुण होता त्याला दोन ह होत्या त्या दोन्ही बहिणींनी त्याच्या दोन मुलांना मृगविद्या शिकण्यासाठी बोधिसत्वाकडे पाठविले पण, त्यापैकी खारदिया नावाच्या बहिणीचा मुलगा बोधिसत्वान त्याला बोलावलं तरी त्याच्याजवळ आला नाही. मग बोधिसत्वानं त्याचा नाद सोडून दिला. पण, मा | बहिणीचा मुलगा त्रिपल्लत्थ हा मामानं नेमून दिलेल्या वेळी येऊन विद्या शिकत असे खारदियेचा मुलगा अभ्यासाच्या वेळी अरण्यात उनाडा करत भटकत असे. एके दिवशी पारध्याने लावलेल्या जाळ्यात तो सापडला घाबरून तो मोठमोठ्यान ओरडू लागला. त्याच्या आईने त्याची ही अवस्था पाहिली ती धावतच बोधिसत्वाकडे आली नि म्हणाली, दादा, चार उपदेशाच्या गोष्टी सांगून माझ्या बाळाची सुटका का तेव्हा बोधिसत्व म्हणाला, 'खारदिया, तुझ्या मुलाला मी अनेकदा वेळेवर येण्यास सांगूनही तो माझ्याकडे आला नाही. त्याला उगाचच इकडे तिकड भटकण्याची, खोड्या करण्याची सवय लागली. आता पाशात अडकल्यावर त्याला सोडवायला जाण्यात काहीच अर्थ नाही. मी जर तिथे गेलो तर तो पारधी त्याच्याबरोबर मलाही ठार मारेल' खारदियाला वाईट वाटल ती रडत रडत मुलाला समजावयाला गेली, पण तिला मुलगा दिसलाच नाही. पारध्यान त्याला केव्हाच मारून नेलं होत. काही काळानंतर त्रिपल्लत्थ नेमका त्याच पारध्याच्या जाळ्यात सापडला तेव्हा त्याची | आईही बोधिसत्वाकडे येऊन म्हणाली, 'दादा, मी तुझ्या मुलाला तुझ्याजवळ विद्या शिकायला ठेवलं पण, आज तो संकटात आहे. काहीही का पण, त्याला सोडव तेव्हा बोधिसत्व म्हणाला, 'तू काही काळजी करू नकोस. तो सर्व विद्या शिकला आहे. तो सर्व संकटातून स्वतःची | सुटका करेल' इकडे तो पारधी येण्यापूर्वी त्रिपल्लत्थने आपले पोट फुगवल डोळे वटारून नि हातपाय ताणून मेल्याच सोंग घेतल. थोड्या वेळान पारधी येऊन पाहतो तो याच्या तोंडातून फेस आलेला. त्यान याच्या पोटावर दोन-तीन टिचक्या मारल्या. त्याला वाटलं हा मेला त्याच मास लौका | शिजवलं पाहिजे. नाही तर सर्व श्रम वाया जातील म्हणून त्यानं त्याच्या भोवतीच जाळं काढून घेतलं मग मास काढण्यासाठी तो सरी साफ करू लागला तोच त्रिपल्लत्थ उठला. नि वेगान पळत सुटला. त्याला पाहून त्याच्या आईला खूप आनंद झाला.